Germahiya dayîka xwedawend di her hilhatina Rojê de hembêz dike bazên azadiyê. Li war û wargehên cengê hebûn digihêje wateya evîn ê. Heqîqet di her gavekî de, li zinarên herî asê, di çav û dilê şoreşgeran de jiyanî dibe, lewra ew heta henaseyên dawî ji bo parastina nirxên gelê xwe bûn remza şerê rûmetê. Di bexçeyên heqîqetê de bûn nîşaneya eşq, hêvî, ked, fidakarî û fedayîbûnê da ku ji bo zarokên vê axê wargeh û demên azad biafirînin. Ji ber vê yekê ye ku zarokên vê axê bi çiyayên herî asê bawer dikin. Li hember Dehaqên zalim bi hezaran keç û xortên wêrek li çiyayên Kurdistanê wek Kawayên hemdem dîroka gelên azadixwaz dinivîsînin.
Rengê azadiyê ye li asoyan tê xûyan
Ew di rêya parastina nirxên mirovahiyê de bê ku dudilî bijîn, canê xwe feda dikin. 
Li lûtkeyan awazên azadiyê bi dengê berz û rengê keş olan dide. Li çiyayên Heftenînê, warê Viyan, Sakîne, Dersîm û Berxwedanan dîlana azadiyê digerînin. Li navsera Xanturê dengê dilê Rûbar, Amara, Berfîn, Çekdar û Bêrîtanê ye ku wiha gur digihêje Cûdî. Zinarên geliyê Pîsaxa bi ziman dibe û evîna cangoriyan vedibêje. Wateya rêhevaltiya Amara û Berfînê xîz dikin bi rengên keskesor li her çar demsal an. Ew ji bo zarokên çav bi hêvî bûn baweriya azadiyê. Bi hêviya tolhildanê, li bilindahiya Xanturê dengê azadiyê bilind dibe û xwe digihîne Roj ê.
Geliyê Pîsaxa qîrîna berxwedêran digihîne stêrka gelawêj, dayîkan lorîn digerandin û bi dengê dilniya tilîliyan. Awazên bi coş ji nava dilê Rubar, Bêrîtan û Amarayan de bilind dibe. Pêl bi pêl digihêje navsera Cudî û Katoyê, gav bi gav awazên Rûbar diherike ber bi ava Xabûr ê.
Kenê xwe li wechê esimanan xistiye
Çavên hêşîn yê Amarayê wek deryayek bi coş xwe digihîne esimanan. Rûkeniya Berfîn ji newalan dibuhire û di kulîlkên rengareng ên Heftenînê de dibe can. Çekdarê ciwan bi eşq destana serkeftinê dinivîse, dibe stêrk û ronî dike tarîtiyên şevan. Bi barîna baranê re awirên Bêrîtanê xwe li ser zinarên asê de berdidin û hingêye ku awaza dilê wê li çiyayan deng vedide!..
Vaye! Îro dîsan şopdarên Egîd û Zîlanan ber bi rûbarên herikbar ve dibin rêwî. Wek deryayek bi coş dilê bi mîlyonan ber bi ronahiyê ve diherikîne. Dilên evîndar li wargeha Viyanan dicivîn… Lewra di rêya hebûnê de evîndarî bedewiya jiyanê diafirîne. Keç û xortên bedew serî radikin û bera xwe didin dîlana azadiyê. Ew in wateya serdemê, lewra ew di demên ku êdî peyv bidawî dibin de wek perperîkan dîsan wate bi jiyanê didin. Di nava reşe şevan de ji bo ronahiyê bûn rêwî. Û payîz bû dema ku wan xatira dawî dixwest û diçûn…
Li pey we dimîne rûkeniyên we
Şopên ku her roj hinek li pey ne
Gerîla cardin li pey cangoriya ne
Rêz girtine û dimeşin
Şal û şapik berkirine
Li Heftenînê cenga rûmetê ye
Ew bazên Rêber Apo ne
Ji bo Kurdistanê canfidane
Evîna Mem û Zîna ye li zinarên Bektorya deng vedide
Di tarîtiya şevê de li Xantur, Partîzan û Gelî binêrin
Car caran jî esimanên şîn de li me bigerin
Gava ku guleyek ji agir di tarîtiya şevê de çirisî
û li esimanan stêrkên dibiriqin rijiyan
Wê demê li benda ronahiya rojê bimînin
Dema ku roj di berbanga sibehê de li pişta Xanturê tê der
Ku tîrêjên zer û ronahiyê digihîne Bektorya
Wê demê Şehît Kendal bibînin û Roboskî bînin bîraxe
Di nava herikandina Xaburê de hêviyên me hîs bikin
Li ser baskên kevoka spî
Bi bayê siharê re
Vebûna gul û berfînan re, bedewiya jiyanê nas bikin
Wek bûka baranê bi rengê keskesor tovên berxwedanê birêjin
Di behra jînê û çiyayên evînê de ew bûn delaliyên dayîkan
Ew leheng in, çavên wan de çirûşkên dilêr
Awirên wan giyan dide eşqên bi hêvî
Di nava cengên herî dijwar de ew şervanên rûgeş in
Evîndara Cûdî, Berfîna çiyayan
Rûbar e şopdarê Çiyageran
Di nava deryaya evînê de bedewiyeke bêdawiye Amara
Berdewamiya eşqa jiyanê ye Bêrîtan
Ruhê ciwan yê Çekdar e ber bi azadiyê dibeze
Ew in pêtal di dest de
Geş dikin rojên tarî
