Kürdistan halkı, Kürdistan’da yaşayan topluluklar ve inançlar değişik tarihlerde birçok katliamdan geçti. Bu katliam gerçeğinin toplum psikolojisinde çok derin tahribatları ve hala bugün dahi giderilemeyen izleri oldu. Bir de bunlara yenileri eklendi; daha katmerlisi ve daha acımasızı…
Şengal, son yılların en büyük trajedisi…
İşte bu iki kardeş Şengal katliamının tanıklarından. İkisini bir arada gördüğümde gözlerine sığınmış birçok duyguyu fotoğraf karesine alırken şunları düşünmeden edemedim.
Bir ömür nasıl büyür, nasıl yol alır hayatla?
İnsan hayatında ne çok şey iz olarak kalıyor. Benim hayatımda da ne çok iz kendisini gerçek olarak var etti diyorum.
Fotoğraf karesinde buluşturduğum bu iki küçük ömür, hayatla neler paylaştı. Hangi acı tatlı izlere tanık oldu bilemiyorum ama bendeki izlere bir iz daha ekledikleri kesin. Şunu iyi biliyorum ki, her ikisinin bakışlarında hayatları boyu yaşadıkları katliamın silinmeyecek izleri kaldı. Birinde, her zaman için gördüğüyle yaşadıklarını hatırlayacak bir çift göz. Tüm yaşadıklarına rağmen mutlu ve kardeşini korumaya her zaman için itinalı kucaklayışına saygı duymadan edemiyorum. Diğerinde ise hep kendisine anlatılma üzerinden hatırlayacak bir çift göz. Ama öyle ki o küçücük yüreğin her şeye rağmen başını yaslayabileceği küçük bir omuz vardı yanı başında. İşte o an öyle derin baktı ki o küçük gözleri ablasının omuzundan objektifime ve ben o hüzünlü, bir o kadar derin bakan gözlerini ve gözlerinizi ne kadar hissedip anlayabildim, yakalayabildim bilemiyorum. Ama bir nebze de olsa bu fotoğraflarla paylaşabilmişsem ne mutlu.
Her ne kadar acı da olsa şu gerçeği dile getirmeden edemeyeceğim. Bu çocukların bakışlarındaki hüzün acı ve daha birçok şeye neden olan bu trajediye engel olamadığımız için utanıyorum…
