Bugün grup olarak fabrika çıkışı yürüdük. Havadan, sudan konuşma alışkanlığımız ya da geyik yapma muhabbetimiz olmadığından siyasal, toplumsal takıldık. Hatta bir ara yoldan geçen bir aracın “girilmez” levhasına rağmen girdiği yoldan dönüşüne çok bilmiş edasıyla tepeden bile baktık.
Neden? Çünkü geçeceğimiz yolun ortasında durup, bize tuhaf tuhaf bakmışlardı, bizde onların girdikleri yoldan gerisin geriye dönüşlerini zevkle izledik. Hayat işte, biraz aşağı biraz yukarı. Tabi yol hep düz değil. Köşeyi dönerken genç bir arkadaşım birinin konuşmasından alıntı yaptı: “Şimdi bir tanesi oturmuş televizyon izliyor. Tam o esnada da kadına yönelik şiddet haberinde bir kadın konuşuyor, diyor: “Bütün erkekler şerefsizdir.” Bu oturmuş televizyon izleyen de, “Niye ben ne yapmışım ki? Şurada oturmuş televizyon izliyorum kendime” diyor. Gerçek, niye bütün erkekleri aynı kefeye koyuyorlar, hiç anlamış değilim. O bir erkektir yapmış hema, ‘Bütün erkekler şerefsiz!’ diyorlar.” Bir an düşündüm, konuşması mantıklı geldi. Hakikatten niye bütün erkeklere “şerefsiz” diyoruz? “Şerefsiz” derken ne demek istiyoruz? Mesela şeref nedir? Niçin şerefsizdirler? Ya da neden şerefsizlik var? Şerefsizlik herkese mi has?
Gelin basitten başlamayalım: Şeref nedir? Arapça şrf kökünden gelen şaraf: Yücelme, öne çıkma ya da yücelik, öncelik manasındaymış. Şarafa ise; öne çıktı, yükseldi filinin çoğaltılmış hali. Astronomide yıldızın zirve noktası olan şaraf; onur, itibar olarak da tanımlanıyor. Demeki neymiş? Şerefli kişi; yüce, her şeyden önce, yüksek, çok yüksek, yıldızların üstünde yani zirvesi, onurlu, itibarlı şahsiyet demekmiş. Yalnız buradaki, “Onurlu, itibarılı, yüce ve yüksek kavramlarını derinlemesine idrak etmek, onun anlamına ermek ya da o uğurda erimek gerekebilir (??) Yani demem o ki, “şerefin” bu kadar derin ve bir o kadar yüksek bir anlamı olduğunu şimdiye kadar pek idrak edememiştim. Hem felsefik, hem evrensel, hem bilimsel ve hem de bir o kadar toplumsal değerlerle harmanlamış bir kavram, olur olmadık, bilip bilmedik şekillerde ikrar etmemeli tabi. Hani öyle rast gele, “çok şerefli, çok itibarlı” dememek lazım. Yani düşükse bir insan, düşüktür, ne gereği var ki “şerefsiz” diyesin. Sürüngense sürüngendir, niye ona itibarsız deyip bir yükseklik mertebesi varmış gibi davranasın. Haksız mıyım? Yüce bir kişiliğe sahip değilse bir erkek neden şerefli olsun ki? Şimdi öyle deyince sanki adam daha önce şeref sahibiymiş gibi oluyor.
Hani soruyorum; onurlu, yüce kişilikli bir zat eşine elini kaldırır mı? Şiddet uygular mı? Çocuklara tecavüz eder mi? Zalim olur mu, insana işkence eder mi? Toplumun ahlaki değerleriyle oynar mı? Bir zat böyle ise şerefsiz değil midir? Şerefsizdir. Bu konuda hemfikir olmayan var mı? Sanmıyorum. Eee şimdi şerefi olmayan birine şerefsiz demenin bir manası var mı? Yok. Peki niye diyoruz? Rahatlamak için. Kendimizi rahatlatınca şerefi olmayan şerefsizin yaptıkları ortadan kalkıyor mu? Hayır. Peki size başka bir şey sorayım. Eşine şiddet uygulayan bir erkekle aynı sofraya oturmak caiz midir? Sizi de onunla aynı kefeye koymaz mı? Üzüm üzüme bak baka kararıyor da, tacizcinin suratına baka baka, aynı sofradan yiye yiye tecavüzcü olunmayacağını kim söyleyebilir? ‘Körle yatan şaşı kalkar’ sözüne inanıyorsunuz da tacizciden tecavüzcü çıkacağına neden inanmıyorsunuz? Hele söyleyin, tacizci olduğunu bildiğiniz bir erkeğin davranışların görmezden gelmek, tecavüzcü bir erkeği görmezden gelmek, onu toplum içine kabul etmek, ses çıkarmamak, yüzüne gülüp geçmek, kadın katili bir erkeği topluma kabul etmek, onu da geçtim seyirci olmak şerefsizliğe girmez mi? İşte şimdi büyük laf geliyor: Yüce, yüksek insan, onurlu, itibar sahibi bir insanın işi midir tecavüzcüyü toplum içine kabul etmek? 4 yaşındaki çocuğu tecavüzcüsüne peşkeş çekmenin neresi itibar, onurdur?
Soruyorum yani, kimse alınmasın. Yapmadığınız şeyse söyleyin, demeyeceğim. Gerçeğe gerçek konuşacağız. Şimdi çocuğa elini uzatan insan mıdır? Kadına elini kaldıran özgür, onurlu bir zat mıdır? Çocukla “evlenme” hayalini kuran erkek sübyenci, bir aşağılık değil midir? Peki bunları toplumda görüp, ses etmemek onurlu, haysiyetli erkek insanına yakışır mı? Yakışıyorsa aşağı, hatta alçak değil midir? Eeee ne oldu şimdi? Temiz erkek kaldı mı? Ha en temiziniz oturup televizyon izliyormuş. Adamın biri eşini dövmüş, kadının bir de bütün erkekler “şerefsizdir” demiş. Hani haksız mı? Oturmuş seyrediyorsun. Tabi siz anca izleyin. Zaten başımıza ne gelmişse hep bu izleyiciler yüzünden geldi. O izleyiciler yüzünden sokak ortasında bilmem kaç bıçakla öldürüldük. O izleyiciler yüzünden tacizci, tecavüzcü, katil erkekler kendilerini her yerde yaşattı. Bir de diyorsunuz “Bütün erkekler şerefsiz diyorsunuz” Ma yalan mı? Seyretmek, sessiz kalmak, “yılan bin yaşasın” demek değil mi? Eee niye gocunuyorsunuz o zaman? Size sadece şunu söyleyeyim, kadına karşı gösterdiğiniz cesaretin sıfır virgül birini, yalnızca birini bu iğrenç erkeklere karşı gösterseydiniz dünya bu kadar kokuşmayacaktı. Ama nerede sizde o cesaret. Korkaksınız korkak, erkeklerin erkeklik karşısında iğnenin ucu kadar cesareti yok. Bir de bilmem ne diyorsunuz. Bir gidin Star aşkına, elimden bir kaza çıkacak. Neyse bacılar içinizi karartmayın, yüreğim sizinle. Unutmayın, biz kazanacağız!
