Kürdistan dağları bizim için anıların oluştuğu yerlerdir. Anılar, gerilla yaşamının zenginliği, benliğinin temel parçasıdır. Dağları hayal etmek, nerede olursan ol sana her zaman anıları yaşattırır.
Zagros’lara ilk olarak 2003’te gelmiştim. 1 Haziran atılımı hazırlıkları yapılıyordu. Tabur olarak Xakurkê’den Zagros’a geçiş yapmıştık. Taburda bir kadın, iki de erkek bölüğü bulunuyordu. Tabur komutanımız Kerim Kato’ydu. Zagros’a ulaştıktan sonra heval Adıl bir toplantı yapıp, nasıl yaklaşmamız gerektiğini anlatmıştı. Şamkê bölgesinde üstlendik. Adıl heval’ı ilk o zaman görmüştüm.
Zagroslar’da tanıştığım ve kısa bir süre beraber kaldığım, ortak anılar biriktirdiğim arkadaşlar biri de Newal arkadaştı. Birçok genç arkadaş gibi o da coşku ve dinamizmiyle dikkat çekiyordu. Dağlar ile arasında olan bağ çok güçlüydü.
Yaşam akışı
Bir gün Onunla Avaşin suyuna doğru yürüdük. Suyun kenarına geldiğimizde bir ara verip oturduk. Newal heval mavi rengini ve dolayısıyla suya yansıyan maviliği çok severdi. “Suyun akışı yaşamımızın akışı gibidir” dedi. Bir ara eline bir taş alıp suya attı. Küçük küçük oluşan ve daha sonra büyüyen dalgaları toplumsallaşan ve giderek evrenselleşen bireye benzetti. Bu örnekten çok etkilenmiştim.
Ve ben ne zaman ki Avaşin suyunun yanından geçsem, suya bir taş atıp onu anarım.
Dağların sırrı ancak dağlarda yaşanıldıkça öğrenilir. Dağlar bizimle konuşur ama onu ancak sırrına erenler işitebilir. En çok da uzun bir gerilla yürüyüşünde, bir rüzgar esintisinde, dağların zirvesinde duyulur dağların, doğanın sesi.
Dağların her köşe bucağında mutlaka bir anı saklıdır. Tarih kokar Zagroslar ve kulağınıza bir şeyler fısıldar. Hafızasında saklı eski destanları, aşkları, çîrokları, ölümcül savaşları ve daha birçok şeyi… Tarih, Zagrosların canlı tanıklığı ile bugüne taşır kendini ve geleceğe akar. Zagroslar… En çok da kadınlar ile kaynaşır. Karşılıklı bir öze dönüşü bahşederler birbirlerine. Biri diğerini, öteki berikini korur…
